شعر کردی کرمانشاهی

دل چویه و دل چویه گانِن نِگران
چرخ کو شو بی گِره ی دل نَگَران

دل رفته و دل رفته گان نگرانند
چرخ آبی رنگ حتی یک شب را بدون آتش دل نگرداند

آسمان هر مال من نرمانیه
هر شَوی صد تاسه کر تاسانیه

(آسمان فقط من را خانه خراب نکرده
بلکه هر شب صد آرزومند را هلاک کرده)

روسَمیگ یَل و میانی پیدا نیو
چویه زوران فلک دِریا زَیو

(رستمی که یل در برابر او در میدان پیدا نمی شد
به مصاف  فلک رفت و زمین خورد)

بیستیون ای سر و ژیور  چو و ژیر
ژیره ژیره تا نَژیور خیون بگیور

(بیستون ای سر بلند چشم به زیر
پنهانی همراه چشمه نجیبران که از زیر تو جاریست خون گریه کن)

چاوه فرهادد هِلا ها آوه کیو
چو سیاوش آگرین را آو ریو

(چشمان فرهاد تو هنوز به آب کوه است
چشم سیاوش برای آبرو آتشین شده)

(چشمه ها از همان کوهساران شور شدند
انسان ها از دل کور شدند)

(دنیا و چشمه و کوه پیرند
این نسل آدم است که زود به زود می آید و می رود)

تک نیه ای کورَو بیَ و  و زیو تر براک
خفتیه نازار کاخ امشو له خاک

(نخواب کمتر بخور و سریع حرکت کن
چرا که ناز پرودگان کاخ ها در خاک خفته اند)

هر نجیوری جز و کیو  ریواس راخ
خفتیه ریوار خاک امشو له کاخ

(صخره نوردان تیهو خورند و از بهترین ریواس مصرف می کنند
آنان که از خاک رهسپار کاخ بودند امشب در آن آرمیده اند)

علی یوسفی خرداد ۹۸ کرمانشاه